dla samotnych :: Przegląd tematu

Gość · Wysłany: Nie 21:27, 15 Lis 2015 Temat postu:

nazywajmy rzeczy po imieniu - po prostu szukasz pospolitego klina.

mar87

Do maja tego roku myślałem, że jestem stworzony do życia w samotności, żadnych obowiązków, nikogo nie musiałem słuchać, pochłonięty pracą, studiami, nie myślałem poważnie o założeniu rodziny, nawet przez myśl mi nie przeszło. Dążyłem do wyznaczonych celów, ale cały czas sam.

W 2014 roku wyjechałem ze znajomymi do pracy za granicę i tam również ciągła praca, zwiedzanie okolicznych miast, imprezy, poznawałem nowych ludzi, przelotne romanse które nigdy nie przeradzały się w coś poważnego.

Pod koniec kwietnia 2015 przyjechała Ona piękna, potem jak się okazało bardzo inteligentna i uczuciowa dziewczyna Smile

. Gdy ją ujrzałem coś we mnie pękło, przedstawiłem się dopiero na drugi dzień po jej przyjeździe dlatego, że nie miałem odwagi chwile porozmawialiśmy.Po dwóch tygodniach naszej znajomości zamieszkaliśmy razem.
Niestety pod koniec sierpnia z przyczyn losowych musiała wyjechać do Polski, a ja wtedy uświadomiłem sobie że coś mnie w życiu ominęło "Miłość". Byłem tak zdruzgotany tą całą sytuacją że po 3 tygodniach też zjechałem nie mogłem sobie poradzić bez niej wszystko mi ją przypominało.
Utrzymujemy kontakt, ale doszliśmy do wniosku że nie możemy być razem, po pierwsze odległość, po drugie sprawy które trzymają nas w miastach w których mieszkamy.
Pogodziłem się z tym, ale uświadomiłem sobie że do tej pory moje życie było nic nie warte, bo co z tego że masz dużo jak nie możesz się z nikim tym podzielić.
Ponad to przez te wszystkie lata stworzyłem w woku siebie tzw. otoczkę człowieka, samodzielnego, silnego który jest zadowolony ze swojego życia, który nie potrzebuje pomocy od innych.
Lecz to nie prawda, mam już serdecznie dość. Chciałbym po prostu mieć przy sobie kobietę której mogę wszystko powiedzieć, spędzać z nią czas, na spontanie wyjechać gdzieś na weekend, a w sobotni wieczór napić się dobrego wina.
Musiałem się wygadać choć trochę Smile