dla samotnych

Martin5

Witam! Jestem z Łodzi mam na imię Kamil i mam 24 lata. Jestem bardzo wrażliwym, zadbanym, normalnej budowy chłopakiem z ambicjami(jestem muzykiem nieprofesjonalnym jeszcze), który poszukuje kogoś z kim mógłbym się zaprzyjaźnić, pogadać, pospacerować, najlepiej żeby była to jakaś dziewczyna w mniej więcej moim wieku, może trochę młodsza. Od kilku lat cierpię na stany depresyjne ale jakoś daje rade i chciałbym poczuć się lepiej i znaleźć w kimś wsparcie. Pozdrawiam!

wsm · Dołączył: 28 Kwi 2015 Posty: 41 Przeczytał: 0 tematów

Czy leczysz te stany depresyjne? Tego nie można lekceważyć. Trzymaj się i nie zaniedbaj Wink

pinkin

Pozwolę sobie sparafrazować ostatnie zdanie. Trzymaj się i dbaj o siebie:) A i może znajdziesz też kogoś u siebie w okolicy w kim znajdziesz wsparcie. Życzę Ci wszystkiego dobrego.

sdfwe4 · Dołączył: 28 Maj 2015 Posty: 2 Przeczytał: 0 tematów

Powodzenia i trzymam kciuki za Ciebie! Smile

gaduła163

Stany depresyjne skąd ja to znam..
Wsparcie bliskich to jest to co pomaga najbardziej Smile

Szkoda, że tak daleko bo z Łodzi :/
Bywam tam kilka razy w roku na meczach.
Życzę Powodzenia i Pozdrawiam Smile

fuu · Gość

Cześć Tu studenta ASP. Depresyjna i samotna, z męczącą przeszłością i teraźniejszością.

Martin5

Mógłbym Cię poznać studentko ASP? Jak chcesz możesz odpisać na moje gg. Pozdrawiam Wink

fuu · Dołączył: 13 Cze 2015 Posty: 7 Przeczytał: 0 tematów

jestem tu żeby mnie poznać. ale trudno będzie się wyrwać z przyzwyczajenia do introwersji.

zmęczona

nadwrażliwa może być?

Martin5

jasne że tak;)

fuu · Dołączył: 13 Cze 2015 Posty: 7 Przeczytał: 0 tematów

Jaka jest definicja wrażliwości? dużo tu odniesień do niej. Przepraszam jeśli głupio pytam, ale może to przez brak empatii i wypranie prospołecznych zachowań...

zmęczona

Podobno nie ma głupich pytań - istnieją jedynie głupie odpowiedzi. Postaram się, aby moja taka nie była Wink

Pewnie są różne rodzaje wrażliwości, ja jestem nadwrażliwa. Znaczy to tyle, że potrafię odczuwać jedynie bezgraniczne szczęście lub bezgraniczną rozpacz, nie umiem utrzymać nastroju spokoju, wyciszyć swoich emocji jak większość ludzi. Popadam tylko z jednej skrajności w drugą, bywa, że zmienia mi się nastrój kilka razy w ciągu dnia. To czasami wręcz neurotyczność.
Ponad to wszystko ja czuję inaczej - mocniej i intensywniej przeżywam niż wszyscy ludzie, których dotąd poznałam. Nikt nie potrafi tego zrozumieć. Jestem introwertykiem, który analizuje wszystko po dziesięć razy. Za dużo myślę, chorobliwie za dużo. Nie potrafię dojść do porozumienia z samą sobą.
To moja definicja tego "dziwnego" stanu, który towarzyszy mi od urodzenia i chyba zostanie ze mną do śmierci. Jedyne czego pragnę, to nauczyć się nad tym panować... i znaleźć kogoś, kto ma tak samo, aby zyskać jego akceptację i zrozumienie.

fuu · Dołączył: 13 Cze 2015 Posty: 7 Przeczytał: 0 tematów

To co nazywasz nadwrażliwością rozumiem, że postrzegasz w kategoriach dysfunkcji. Dla mnie to błogosławieństwo, może tylko dla mnie. Brak bylejakości. Bezgranicznego szczęścia nie doświadczyłam, ale w nie wierzę. Stan melancholii znam. Tylko czasem nie wiem czy dramat toczy się tylko w mojej głowie czy jest rzeczywisty. Czy to nadwrażliwość czy pesymizm? Depresja zdiagnozowana

zmęczona

Nie, dysfunkcją bym tego nie nazwała. Uważam to za błogosławieństwo i przekleństwo, kocham i nienawidzę. Bywa, że dzieki temu przeżywam wspaniałe chwile, ale czasami wpadam w tak koszmarny nastrój, że zamykam się sama w pokoju i patrząc w ścianę zastanawiam, co jest ze mną nie tak... Na brak wrażeń i monotonię nie narzekam, czuję się wrecz wyjątkowa. Ale co z tego, skoro nie znam nikogo, kto by mnie zrozumiał? Znam tylko samotność... Miałam w życiu kilka przyjaźni, aktualnie zostały mi jedynie tzw. "bliższe znajomośi" ale to nie to... Brak mi drugiego człowieka, bliskiego, na którego mogłabym przelać część swoich uczuć, tych negatywnych i pozytywnych. Bo na mnie jedną to zbyt wiele.
Według mnie pesymizm jest jednym z nierozłącznych towarzyszy nadwrażliwości. A brak odczuwania szczęścia znów idzie w parze z depresją i mamy odpowiedź na Twoje pytanie.
Depresję sama przerabiałam kilka lat temu. Właściwie to jej ślad zostaje chyba na zawsze.

zmęczona

Ale mimo wszystkich cierpień nie oddałabym tej cechy za nic, bo pozwala mi patrzeć na świat szerzej niż robi to większość ludzi i widzieć więcej.