dla samotnych

samotnyJA · Dołączył: 20 Kwi 2016 Posty: 17 Przeczytał: 0 tematów

Gdy jesteśmy z kimś kilka lat i spędziliśmy z partnerem mnóstwo dni, spotykaliśmy się codziennie to po rozstaniu, po wypłakanych łzach przychodzi taki moment, że nie wiemy co ze sobą zrobić. Nie wiemy co zrobić z czasem- bo przecież każdą chwilę poświęcaliśmy naszej drugiej połówce. Czy na pewno teraz czas ten ma być poświęcony poduszce, która przykrywa naszą głowę. Czy na pewno mamy całymi dniami siedzieć w domu, myśleć, dumać i przypominać sobie czas kiedy spacerowaliśmy z naszą połówką? Owszem możemy wspominać ale wspominanie to nie może zabrać reszty naszego życia. Czas w końcu ruszyć się do przodu.

Nie możemy się zatracić w przekonaniu, że już nie znajdziemy nikogo. Przede wszystkim warto pomyśleć o sobie. Nie ważne ile masz lat, ile przeżyłeś. Jeśli jesteś zdrowy, możesz oddychać, chodzić, widzieć czuć. Możesz też wyjść na spacer, możesz pobiegać, możesz pojeździć na rowerze. Obojętnie ile ważysz, ile masz wzrostu i obojętnie czym na codzień się zajmujesz. Możesz w końcu wyjść z domu i zainwestować w siebie. Jeśli długo nie biegałaś- to nic; przecież nikt Ci nie każe przebiec od razu pięciu kilometrów. Przebiegnij 500 metrów by wrócić kolejnego dnia i przebiec 600. Jeśli nie możesz biegać przejdź się na spacer, odwiedź park, lasek. Ciesz się naturą. Wiem, że jest ciężko bo myśli o tym, że już nikogo nie poznamy cały czas się kłębią w głowie. Myślimy, że jesteśmy jedyni na tym świecie samotni. To nie prawda, mnóstwo jest ludzi, którzy są samotni. Chcesz przykład? Proszę bardzo; kto przychodzi na to forum i wypisuje obojętnie jakie posty; tylko Ci co czują jakąś pustkę w swoim sercu. Ja też. Czuje się samotny. Ale czy to jest powód do tego, żeby zmarnować swoje całe życie i najlepsze lata na to by użalać się nad sobą? Nie! Trzeba brać życie takie jakie jest bo jest tylko jedno. Nikt nie powiedział, że będzie łatwo i wszyscy będą nas lubili i kochali a My nie będziemy czuć się samotni. Wszystko dzieje się z jakiegoś powodu- i jest to przeważnie powód taki, że nasz umysł poddaje się, nie chce walczyć. Wolimy leżeć wygodnie na kanapie i nic nie robić. Czy to jest recepta na życie? Tak nie może być. Można przecież wyjść, nawet samemu na spacer, można wiele rzeczy. Jeśli lubisz się uczyć może warto zrobić jakiś kurs, który dodatkowo rozwinie umiejętności. Obojętnie czym się interesujesz warto myśleć pozytywnie i dbać o siebie. Obojętnie jaka to będzie forma. Czy nauka czy sport czy cokolwiek, warto w siebie inwestować nawet po najgorszych przejściach bo tylko w ten sposób staniemy się silni. A nasz kręgosłup w końcu wyleczy się ze skoliozy. Skolioza to choroba kręgosłupa. I niekiedy nasze życie właśnie wygląda jak skolioza. Może być coraz gorzej jeśli nie podejmiemy się leczenia , żeby ten kręgosłup wyprostować. Nie zawsze da się do końca wyleczyć . Ale możemy pracować i walczyć, żeby było lepiej.

Możesz sobie wmawiać, że jesteś słaba psychicznie i nie dasz rady. Musisz jednak wiedzieć, że od najmłodszych lat walczysz o wszystko o oceny w szkole o awans w pracy o miejsce w autobusie. Całe życie walczymy o wszystko dla siebie, żeby było wygodniej. I wygodniej będzie jeśli w końcu zaczniemy się uśmiechać, zaczniemy łapać promienie słoneczne, zaczniemy w końcu otwierać się na miłość, znajomych. Nie popadajmy w paranoje nic ani nikt nie przyjdzie jak za wyciągniecie zaczarowanej różdżki. Zawsze potrzebny jest czas. Ale kiedy ten czas płynie nie możemy leżeć bezczynnie i nic nie robić. Wręcz przeciwnie, musimy się podnieść i zacząć działać.