dla samotnych

WegaGość · Dołączył: 08 Mar 2008 Posty: 2995 Przeczytał: 0 tematów Pomógł: 16 razy

Dziękuję Poeto za widok piękny z okna wyobraźni. ..brzozy to drzewa przyjazne
człowiekowi.

Niestety z mojego okna /11/piętro widać tylko chmury, jaskółki i gołębie na parapecie...

Po tylu latach zamkniętych w domu już nie wiem jak rzeczywiście wygląda
moje miasto,osiedle i świat.
Mój świat to tv ,książki i zdjęcia które robią młodzi.

I boję się źe odejdę z tego świata wśród obcych ludzi dla których śmierć jest
zjawiskiem codziennym to znaczy w szpitalu.😢

A dla mnie śmierć będzie tylko raz...😩
Chciałabym odejść wśród swoich bliskich...bez bólu i we śnie?..😤😢

Skromne mam Marzenie. ..odejść w spokoju....🍁🍂

poeta · Gość

Przekorne marzenie

Kto w chmurach
marzy o łąkach,
kto na polach
marzy o chmurach

Marzenia są odległe
tu śmigłe jaskółki
tam chyże zające,
wszystko co przyciągające

Chcemy tego zwykle,
co dawne lub odległe
nudzi nas, co bliskie
powszechne i dostepne

Pomarzmy zatem,
by było tym razem
zupełnie na wspak,
a niczego nie będzie brak

WegaGość · Dołączył: 08 Mar 2008 Posty: 2995 Przeczytał: 0 tematów Pomógł: 16 razy

Poeto...potrafisz dać nadzieję
dla całkiem osłabionych bólem
i szarością...

Masz rację marzenia mamy
blisko a mrzonki to sny
co się nie spełniają.

Sięgnę do marzeń...
są do spełnienia.
Może uda mi się jeszcze

poczuć zapach lasu i łąki..🌈💐🌷

poeta · Gość

Odebrałem to jako piękny i mądry wiersz. Gratuluję i proszę o jeszcze. Piasanie jest podobne do marzenia.

WegaGość · Dołączył: 08 Mar 2008 Posty: 2995 Przeczytał: 0 tematów Pomógł: 16 razy

Poeto...

Bardzo zaskoczyła mnie Twoja opinia o moim wpisie...

Twój wiersz poruszył mnie i jednocześnie dodał otuchy.
I napisałam co wtedy czułam i zrobiło się lekko w myślach.

Prawie całe dni i całe noce spędzam tylko ze swoimi myślami.

Rozmawiać też nie mam z kim...więc myślę I rozmawiam
ze sobą. ...nawet można się pokłócić bo tyle jest
różnych myśli.

Jeżeli się je spisze nabierają głębszego sensu tak jakby
zaczynały swoje własne życie. ...

Czasami piszę ale tylko dla siebie bo to jak rozmowa
z przyjacielem.

Chyba tylko dzięki temu nie znienawidziłam ludzi i źycia.

Dzięki. ..🕊

poeta · Gość

Trochę mało czasu na pisanie ale czasem dopada mnie ono w różnych okolicznościach i o różnej porze. Piszę w łóżku, w toalecie, w altanie ogrodu, w kawiarni, oczywiście piszę z pomocą telefonu. Poziom jest marny ale mam złudzenia, że z czasem się poprawia i wszystkim radzę by spróbowali. Niedawno usłyszałem taką myśl, że dobry wiersz (nowela, książka) zaczyna się i kończy tak samo. Coś w tym chyba jest ale co?

WegaGość · Dołączył: 08 Mar 2008 Posty: 2995 Przeczytał: 0 tematów Pomógł: 16 razy

Poeto...

Myślę że pisanie to lek,
sposób na oczyszczenie ego
ze złych emocji a na wprowadzenie
w zamian uczuć szlachetnych, ludzkich.

Psycholodzy w terapiach zalecają opis
negatywnych zdarzeń z naszego życia.

Jak je widać to łatwiej zwalczyć.
I to działa.

Początek wiersza, książki, pieśni
ma początek w naszej wyobraźni. ..
i w marzeniach.

Słowami tworzymy krajobrazy,zapachy,
dźwięki, zdarzenia,postaci bohaterów
naszych utworów.

Tworzymy w powieściach całe życie
innych ludzi widząc w nich swój obraz
i życie ze swoich marzeń.

Od nas zależą ich losy tak jak chcemy
aby nasze życie od nas tylko zależało.

Ale to jest niemożliwe bo nie wszystko od nas
zależy. 🤔

I powieść nasza kończy się marzeniami.

I nawet jak tylko jedno się spełni
albo jak jedna osoba zrozumie nasz wiersz
to warto pisać. ..dla siebie i innych.

Spróbujcie napisać swoje sekretne strachy,
złe myśli. ..
Przeczytajcie je i zobaczycie że one nie są
straszne...są małe i dacie rade je pokonać.

Też polecam pisanie ...
I nie chodzi tu o pisanie na miarę Nobla
ale o całkowitą szczerość wobec siebie
a jak się odwazycie to i wobec innych.

Pomaga.👍

WegaGość · Dołączył: 08 Mar 2008 Posty: 2995 Przeczytał: 0 tematów Pomógł: 16 razy

Poeto ...
Zapomniałam dodać źe jak czytam Twoje wiersze
to nie tylko widzę litery .
Wiersze działają na moją wyobraźnię i ożywiają obrazy
moich wspomnień.....malarz malując widzi swoje dzieło.
Wyobraźnia nie ma granic.

🌏

poeta · Gość

Bez malowania wierszy czy muzyki tracilibyśmy wiele przeżyć. Są tacy, którzy czytając wiersze słyszą muzykę, a czasem i odwrotnie, słuchając utworów muzycznych, piszą wiersze. Wszystkie znamiona piękna są jakoś powiązane dzięki wrażliwości ludzi (a niektórzy twierdzą, że nie tylko ludzi).

WegaGość · Dołączył: 08 Mar 2008 Posty: 2995 Przeczytał: 0 tematów Pomógł: 16 razy

Nawet nie miałam sił żeby się tu wyźalić
I może dobrze bo źal minął bo zło też mija.

Duch przestał panować nad ciałem. ..Moja
powłoka cielesna odmówiła posłuszeństwa.
Dusza swoje a ciało swoje. ..tak jakbym stała
z boku i była kibicem zapasów. 🤔

Nie lubię takich chwil gdy jestem całkowicie
zależna od innych,nawet od najbliższych. ..
A może dlatego że jestem balastem życiowym
dla nich.

Póki co jeszcze to mija i wracam do swojej
wegetacji którą niektórzy życiem zwą.

Wieczorem trochę wiało i padało.
Aby zagłuszyć wiatr słuchałam Wiosny Vivaldiego
w znakomitym wykonaniu Skrzypka Nigela
Kennedy 'ego.
Na 11 piętro dolatują jerzyki,gołębie i komary
ale zapachy wiosny tak wysoko nie docierają.
Jednak wiatr przyniósł mi zapach deszczu,
mokrej ziemi i lasu...pewnie wiało od Kampinosu. ..

Połączyła się piękna muzyka z tymi zapachami
i wyobrażałam sobie wiosnę. ..mokre drzewa
i łąki. ...mokre ulice i ludzi z parasolami.
To było jak film z efektami zapachów. 😋

Dzisiaj juź nie pada i dzień jest zwyczajny...

Ale od czego mamy filmy,muzykę, obrazy
i najważniejszą wyobraźnię.

W czterech ścianach tylko te możliwości mam
do przeżywania ale cieszę się że widzę, słyszę
i czuję. ..🌻🌲🌱🐝🐞

Może Poeta napisze wiersz o wiośnie
mimo że to może zbyt banalny temat?🌿

Pozdrawiam.🌷

poeta · Gość

Piękne strugi poezji o zapachu deszczu, mokrych łąkach i ulicach, ciekawe połączenie odległych światów. Gratuluję.

Uprawiam swoje poletko, więc również piszę i wspominam.

Lawendowe wspominanie

Sadzę lawendy w równe rzędy,
nie mój zapach, lecz dla kogoś
kto odszedł był kiedyś tędy
gdzie rzeka wspomnień wskroś
toczy wciąż powtarzalny temat
o tym dlaczego się skończyło,
jakisz to był wielki dylemat
różnica wieku, czyli lat sporo
za młode ciało i inny świat
i chociaż ciało chciało niemało
mame protestowało, zaś brat
uciął dyskusji ślad, o zgrozo
dobywszy z kufra tępy gnat.

WegaGość · Dołączył: 08 Mar 2008 Posty: 2995 Przeczytał: 0 tematów Pomógł: 16 razy

Kiedyś lubiłam otaczać się rodziną w domu.

Teraz wolę samotność bo czuję się wtedy wolna
niczym nieskrempowana.
Mam w sobie dużo żalu, dużo straconego czasu
i jak jestem sama to mogę głośno zapłakać
albo nawet krzyczeć ale nie za głośno.

Kocham moich młodych i dlatego dla nich mam
pogodną twarz.Ale ta maska boli i uwiera
przez całą dobę.

Poeto...idealną roślinę wybrałeś do wspomnień.
Mnie ona kojarzy się z dzieciństwem i z mamą.
Saszetki z lawendą wkładała do szafy i ubrania
pachniały delikatnie. ☘

Trudny dzień dla mnie...udawanie męczy
ale noc będzie moja.

Żyję tylko chwilą i wspomnieniami
bo na plany minął czas bezpowrotnie.
Natomiast marzenia nie mają granic.

Można być kim się zechce i być wszędzie
i być tam gdzie nikt cię nie znajdzie
i być nigdzie gdzie nie ma czasu
I obszar bezkresu morza ,pustyni, łąk
pachnących ...
I dla mnie najważniejsze obszary muzyki świata ..

Jest cicho ,spokojnie...ale i niepokój i obawa
Co będzie potem? Czyżby nic. .?
Nic nie jest zle bo i bólu nie będzie. ..
Za długo już ból jest moją codziennością...

Niech odejdzie nawet ze mną. ...😢

poeta · Gość

Piękne są Twe słowa i pięknie splecione, choć mówią o bólu i cierpieniu.
Postanowiłem stworzyć album wzruszeń, które czasem skłaniają do łez. Będą to wiersze, piosenki lub opisy prozą. W tej intencji wspominam fragment piosenki żołnierskiej. Ale najpierw wyobraźmy sobie żołnierza, który walczy w obcym, dalekim kraju. W chwili krótkiego zawieszenia broni jest na potańcówce.

Teraz fragment piosenki:

Tańczę, lecz łzy mam w oczach,
bo nie ciebie do piersi przyciskam.

(Amerykanim tańczy z Wietnamką)

WegaGość · Dołączył: 08 Mar 2008 Posty: 2995 Przeczytał: 0 tematów Pomógł: 16 razy

[b]

Ciekawy pomysł aby utworzyć album wzruszeń a może nawet uczuć.
Uczuć codziennych które wydają się być nieważne, drobne ale są podstawą
do uczuć wielkich.

Myślę obserwując dzisiejsze zachowania ludzii że używając wielkich słów takich
jak patriotyzm,męstwo, poświęcenie zapominają o współczuciu, litości, dobroci,
miłości do ludzi,zwierząt i Ziemi.

Te małe codzienne uczucia ,wzruszenia i zachwyty nawet nad drobnymi
oznakami życia dają nam podstawę do odczuwania wielkich uczuć i nawet
heroizmu.

Wzruszenia i uczucia to oznaki człowieczeństwa i tym różnimy się od zwierząt.
I nie możemy o tym zapominać.

Spójrzcie na świat widząc wszystko
widząc wszystko i wszystkich
nie odwracajcie wzroku gdy coś się dzieje złego
nie oglądajcie tylko piękna
bo życie to wystawa różnych obrazów w różnych stylach.

W każdym z nas jest coś dobrego i coś pięknego
ale niektórzy sami to dobro w sobie niszczą...
Nie wiem dlaczego...
Ale są wojny i zbrodnie i to ludzie czynią
zgubili swoje człowieczeństwo. ..miłość. ..

Trzeba przypominać ludziom kim są i o czym nie można zapominać.

W tym może pomóc taki album ludzkich uczuć...i wzruszeń

Pomoże poezja,proza ale też muzyka...i sztuka wszelka. ..🚞🚞 [ b]

poeta · Gość

Szanuję taki pogląd ale z drugiej strony wiem jak zwierzęta potrafią kochać i odczuwać i jak są one wrażliwe (bo je miałem, mam i będę miał). Chciałbym wierzyć w to, że w każdym jest jakieś, może ukryte, piękno, w tej chwili mam niejakie wątpliwości.

Muzyka mnie często wzruszała i wzrusza (zwłaszcza gdy grałem na akordeonie.) Jeśli jednak próbować wstawić ją do albumu, odczuwanie tego nieco słabnie. Jednak kiedy ją odbierać na żywo, wzbierają przemożne niepochamowane uczucia. Jak to się czasem mówi, targają nami emocje.

Odbiór sztuki malarskiej, architektonicznej i piękna natury to dla mnie bal wyobraźni. Bywa, że ze znajomymi rozmawiamy o tym, co każdy z nas widzi w jakimś obrazie. Odbiory sztuki są drastycznie różne, już nie mówiąc o tym co autor chciał pokazać.

Spójrzmy na uczucia (odczucia, emocje) dnia powszedniego. Jak wiele ich jest, poczynając od przebudzenia, poprzez to co dzieje się na świecie, a kończąc na rozmyślaniu o najbliższych. Dla mnie album wzruszeń to chwile wyjątkowe, dlatego wybrałem najgłębsze przeżycia, które jednak nie są związane z wydarzeniami, czy chronologicznym ich porządkowaniem. Brak czasu w tym zestawieniu to ponadczasowa ich wartość, a niewielka ich liczba nadaje im cenności walor. Tu nie ma powtórek, tu każdego wzrusza coś innego i inaczej albo przynajmniej inaczej to opisze.

Nie wiem czy z małych uczuć powstają wielkie, czy te wielkie wytwarzają małe jako gwarant trwałości i fundament samoistnienia. Jest to dla mnie piękny dylemat, który podrzucę znajomym i poszukam dalszych inspiracji do rozważań.