dla samotnych

Omen

To nie teoria a najwyżej jakiś domysł. Ja to robie dosc cyklicznie rzeczy których żałuję - udało mi się uzbierać dziedzicznie najbardziej wybuchową mieszankę cech. A do tego już paniczny strach przed pewnymi kategoriami błędów (to jedyne co mi zostało po przeszłości). Dopóki myśli rozum panuje nad sobą jak serce to już kicha - hulaj dusza piekła nie ma. Zależnie od sprawy ludziom czasem nawet zdarza się przemyśleć swoją decyzję przed jej dokonaniem. Nawet jeśli powiesz że to twoja decyzja to masz rację ale to że to tylko twój problem już rzadko się sprawdzi.

Magda

Wiesz, z tymi cechami charakteru, to mocno przesadzasz. Owszem, zdarzając Ci się jakieś małe odchylenia, od normy, ale da się to przeżyć;p
Co do mojej decyzji i moich skutków. Dlaczego uważasz, że błędy za decyzję nie będę ponosiła tylko ja, a również otoczenie?

Omen

Bo nie każda decyzja oddziałuje skutkami tylko na ciebie. Miałaś ostatnio okazję poznać te odchylenia, napewno małe?

Magda

Tak, to prawda. Doświadczyłam tego na własnej skórze... Sad

Ale pozwolisz, że nie będę naszych (?) spraw wywlekać tutaj.
Dlaczego zwykle Twoje posty pojawiają się w okolicach popółnocnych?

Omen · Wysłany: Śro 15:05, 02 Mar 2011 Temat postu:

Nie chciałem wywlekać a napomknąć - argument na to co ty powiedziałaś. Posty pojawiają się jak mi się przypomina że mógłbym tu zajrzeć. A wiesz że mnie moja własna głowa zasnąć za szybko nie daje.

janett

zagląda tu ktoś jeszcze?

unluky · Dołączył: 17 Kwi 2011 Posty: 249 Przeczytał: 0 tematów

od czasu do czasu pewnie tak choć dawno mnie tu nie było

Magda

Szczerze? Moze i zaglądamy, ale najwyraźniej już nikt nie ma ochoty na rozmowy typu 'czym, jest miłość'. Może i szkoda. Może...

unluky · Dołączył: 17 Kwi 2011 Posty: 249 Przeczytał: 0 tematów

może i masz rację szkoda ale co poradzić ale fakt faktem dobrze jest sobie o tym jednak pogadać

Magda

Czy ja wiem, czy tak dobrze? Z doświadczenia wiem, że takie rozmowy powodują, że czlowiek zaczyna zastanawiać się nad sobą. Nad swoją beznadziejnością, swoim istnieniem. Z czasem, to staję się bardzo męczące.

unluky · Dołączył: 17 Kwi 2011 Posty: 249 Przeczytał: 0 tematów

To normalne ale nie rozmawiając o tym i tak przychodzi ten moment kiedy myśli się o tym samemu a wnioski są te same. Osobiście wolę rozmawiać niż dołować się rozmyślając o tym sam.

Magda

Problem nasuwa się kolejny. Nie zawsze, jest z kim rozmawiać o samotności, czy singielstwie, a jeżeli już decyduję się na to, to chcę aby ta osoba chociaż w pewnym stopniu mnie rozumiała, a nie słuchała i przytakiwała nie mając najmniejszego pojęcia o czym mówię i co leży mi na sercu.

unluky · Dołączył: 17 Kwi 2011 Posty: 249 Przeczytał: 0 tematów

Rozumiem jeżeli ktoś tego nie rozumie to równie dobrze można mówić do ściany. Ale przecież zawsze ktoś się znajdzie kto rozumie a wtedy można sobie pogadać.

Magda

Jestem na tym forum ponad 3 lata. Przewinęło się tu mnóstwo ludzi. Rozmawiałam z wieloma prywatnie, przechodzili różne załamki i z czasem byli negatywnie nastawieni do związków i miłości. Nasuwa się pytanie; gdzie oni teraz są? Co wybrali? Dlaczego się wykruszyli? Wybrali samotność, wybrali założenie rodziny? Epizod związany z tym miejscem ma dla mnie duże znaczenie, bo przez ten czas wydarzyło się tak wiele, a jednocześnie wciąż nic. Często tu powracam i chętnie prowadzę jakąś rozmowę, ale bywa tek, że nie ma z kim. Przez ten 3 lata dojrzałam, patrzę na świat trochę inaczej niż wtedy, gdy miałam lat 16. Wykruszyli się, bo nie wierzą w takie miejsca, w takie głupoty? Czy może wykruszyli się, bo są szczęśliwi, a to forum kojarzy się ze złym czasem w ich życiu? Jak z tym jest?
Co do : 'zawsze ktoś się znajdzie kto rozumie a wtedy można sobie pogadać' - ostatnio poznałam mnóstwo ludzi. Dużo, jest samych, ale czy samotnych? Mam wrażenie, że ja nadrabiam za wszystkich. Kiedyś była tu osoba z którą też rozmawiałam bardzo długo (która może nawet, to teraz czyta), niby się rozumieliśmy wzajemnie, ale tak naprawdę wciąż jesteśmy obcy. Jest między nami jakaś granica, która nie pozwala znowu pogadać tak, jak dawniej. Ja mam znowu do siebie to, że zbyt ufam ludziom, ale żeby zdobyć to zaufanie musi trochę upłynąć. Nie z każdym potrafię rozmawiać o tym, co jest we mnie, o tym czym ja jestem. To dla mnie trudne. To takie błędne koło...

unluky · Dołączył: 17 Kwi 2011 Posty: 249 Przeczytał: 0 tematów

Hmm... trafne pytania ale może być tak że dla jednych jest to przykre wspomnienie a dla innych strata czasu tak naprawdę oni sami wiedzą jak to jest z tym. Z tym czy bycie samemu jest równoznaczne z samotnością interpretacja może być różna w zależności jak na to patrzymy i jak sami odczuwamy. Rozumiem z każdym nie da się pogadać o tym co nas trapi to jest chyba zarezerwowane tylko dla wybranych.